زلال که باشی...

زلال که باشی سنگ های کف رودخانه ات را می بینند، بر می دارند و نشانه می روند درست به سوی خودت!!!

این است رسم دنیای ما...!

 

نیایش

«خدایا! مرا وسیله ای برای صلح و آرامش قرار ده. بگذار هرجا تنفر هست، بذر عشق

 بکارم. هرجا آزردگی هست، ببخشایم.هرجا شک هست ایمان، هرجا یأس هست امید

، هرجا تاریکی هست روشنایی و هرجا غم جاری است ، شادی نثار کنم. 

الهی! توفیقم ده که بیش از طلب همدردی ، همدردی کنم و پیش از آن که مرا بفهمند 

، دیگران را درک کنم زیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است که

 بخشیده می شویم و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.» 

«فرانسیس آسیسی»