تاب نگاه تو.......

ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطر

بر من منگر تاب نگاه تو ندارم بر من منگر زانکه به جز تلخی اندوه در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم  ای رفته ز دل ، راست بگو !‌ بهر چه امشب   با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه من او نیم او مرده و من سایه ی اویم من او نیم آخر دل من سرد و سیاه است   او در دل سودازده از عشق شرر داشت او در همه جا با همه کس در همه احوال سودای تو را ای بت بی مهر !‌ به سر داشت من او نیم این دیده ی من گنگ و خموش است   در دیده ی او آن همه گفتار ، نهان بود   وان عشق غم آلوده در آن نرگس شبرنگ مرموزتر از تیرگی ی شامگهان بود   من او نیم آری ، لب من این لب بی رنگ دیری ست که با خنده یی از عشق تو نشکفتاما به لب او همه دم خنده ی جان بخشمهتاب صفت بر گل شبنم زده می خفت بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم   آن کس که تو می خواهیش از من به خدا مرد   او در تن من بود و ، ندانم که به ناگاه   چون دید و چها کرد و کجا رفت و چرا مردمن گور ویم ، گور ویم ، بر تن گرمشافسردگی و سردی ی کافور نهادم او مرده و در سینه ی من ،‌ این دل بی مهر سنگی ست که من بر سر آن گور نهادم