جای خالیت

جای خالیت را نفس می کشم .....

عطرت از خودت با وفا تر است !!!!!.

خیالت راحت

خیالت راحت .....

قول داده ام ........

گاهی .......

هرز گاهی ......

فانوس یادت را ....

میان کوچه های بی چراغ وبی چلچله روشن کنم 

خیالت راحت ! من همان منم 

هنوز هم در این شبهای بی خواب وبی خاطره 

میان این کوچه ها پرسه می زنم 

اما به هیچ ستاره ای دیگر سلام نخواهم کرد 

خیالت راحت من وفاداراحساس خودم هستم 

خیالت راحت گلم 

بیا با من بمان

اقاقی وار حیاتم را مملو از عطر سادگی و مهربانی ات کرده ای 

, خاک و جودم امید پرور شده است

پس بیا با من بمان

دل باخته

     

بیا با پنجه راه بـــرویــــم روی تـــن ِ ایـــــن دنیا ❤

بگــــذار خوابــــــ بمانــــد!❤

نفهمــد از قانونش گریخته ایـــــم و . . . ❤

دل باخته ایـــــم !!!

تلخ

ایـטּ روز هـا تَلخ شدهـ اَم ! تلخ تــر اَز زَهــرِ مــار !!!بـﮧ

 یاد روز های خــوبم

... 

مــدارا کـ ...ن

بـﮧ رویَــم نیــار !!!

بی کسی

مدتهاست نه به آمدن کسی دلخوشم

نه از رفتن کسی دلگیر ، بی کسی هم عالمی دارد . . .

عکس رخ مهتاب

بی قرارتوام و در دل تنگم گله هاست

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده برآب

در دلم هستی و بین من وتو فاصله هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد

بال وقتی قفس پرزدن چلچله هاست

بی توهرلحظه مرابیم فروریختن است

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز می پرسمت از مساله دوری وعشق

وسکوت تو جواب همه مساله هاست

مداد رنگی تو

من به خودم  مثل یک مداد رنگی نگاه می کنم ....

 شاید رنگ مورد علاقه تو نباشم ....

اما می دانم روزی برای کامل کردن نقاشی ات ,

به من نیاز داری !!!!!!!

نیلوفر من

یه روز وقتی به گل نیلوفر نگاه می کردم

ترس تموم وجودمو برداشت که شاید

منم یه روزمثل گل نیلوفر تنها بشم!

سریع از کنار مرداب دور شدم.

حالا وقتی که می بینم خودم مرداب شدم

دنبال یه گل نیلوفر می گردم که از تنهایی نمیرم

و حالا می فهمم ... گل نیلوفر مغرور نیست

اون خودشو وقف مرداب کرده...

تاریخچه نماد گل نیلوفر :

گل نیلوفر در عهد باستان نماد زیبای . ریشه‌های نیلوفر مظهر ماندگاری وساقه های آن نماد بند ناف  که انسان را به اصلش پیوند می دهد 

دلی کودکانه

من ..

می خندم ..

کودکانه و دور از هر چه غصه که هست ..

در کنارِ دلی که .. کودکانه می خواهم دلِ  او ..

حتی اگر که او .. بزرگسالِ عاقلی باشد ... 

من کنارِ دلش .. دیوانه وار .. می خندم ..

من کنارِ دلش .. که لبالب از تشویش شده است ..

کودک وار .. پای می کوبم بر زمین .. و .. در به روی غصه می بندم ..

به این امید که او هم .. با دلم .. کمی کودکی کند ..

به این امید که بفهمد .. زندگی .. با همه یِ زشتیهایش .. همچنان زیباست ..

به این امید که .. لحظه را .. یک دَم هم که شده .. شادتر ببینم من ..

چه کنم که دلم بی امید .. دلی تا همیشه غمگین است ..

و .. غم .. بیماریِ مُزمِنیست که علاجش ..

در یک کلام .. ( عشقُ لبخند است ) ..

عشق به زندگی .. با تمامِ جزر و مَدهایش ..

با هر چه غم که در دلش نهان دارد ..

من دلم را .. هرگز .. بیمار .. نمی خواهم ..

من به رویِ غم هایِ دلم .. هم .. کودکانه می خندم ..

با دلم بمان کودکانه و شاد ..

گاهی یک لحظه هم که شده ..

با خود و دلت بگو ..

هر چه بادا باد ..

 منبع ..وبلاگ همسفر عشق