به هر کسی که شبیه تو بود دل بستم

نگاه کن !چه زیاد و چه زود دل بستم 

به گل ،به می ، به عود ، دل بستم

سکوت کهنه ی تبعید و ناله ی زنجیر

به هر صدا که تو را می سرود دل بستم

و من که معنی وهم شب و عدم بودم

به چشم های تو -یعنی وجود -دل بستم

به خانگاه و به معبد ،به آسمان و سکوت

به هر چه عقل مرا می ربود دل بستم

ستون ستون ،غم تو شد مقیم شهر دلم

وزید بغض و به زاینده رود دل بستم

چه اعتراف غریبی ست این که سی و سه سال

به هر کسی که شبیه تو بود دل بستم